Muerre Gregorio Peces Barba, ún de los padres de la Constitución

MADRID, 24 de Xunetu (EUROPA PRESS)

L'expresidente del Congresu de los Diputaos Gregorio Peces Barba morrió esti martes n'Uviéu a los 74 años d'edá, según indicaron a Europa Press fontes del Partíu Socialista de Madrid (PSM).

El xurista Gregorio Peces-Barba, ex presidente del Congresu de los Diputaos col PSOE y ún de los siete 'padres' de la Constitución, morrió nel Hospital Central d'Asturies, n'Uviéu, onde llevaba ingresáu dende'l pasáu 16 de xunetu, por cuenta d'una insuficiencia renal complicada con una cardiaca, según confirmaron fontes del Partíu Socialista de Madrid. El so cuerpu va treslladase nes próximes hores a Madrid.

Gregorio Peces-Barba Martínez nació en Madrid el 13 de xineru de 1938 y, dempués d'estudiar el Bachilleratu nel Licéu Francés d'esta ciudá, matriculóse en Derechu na UCM, onde se llicenció y doctoróse 'cum laude' con una tesis sobre'l filósofu Jacques Maritain.

De siguío, licencióse en Derechu Comparáu na Universidá d'Estrasburgu (Francia) y, yá de vuelta n'España, pasó a formar parte del desapaecíu Tribunal d'Orde Públicu (TOP), onde destacó pola so defensa de los Derechos Humanos y del sistema democráticu.

En 1963, participó na fundación de la revista 'Cuadernos para el diálogo' xunto col so maestru, Joaquín Ruiz-Giménez. La publicación, qu'axuntó les opiniones más desemeyaes, nació con una clara vocación democrática y, col pasu del tiempu, tornó en referencia.

La so actitú antifranquista ganó-y dellos y poderosos enemigos nel senu del réxime, hasta tal puntu que, en 1971, detuviéronlu y inhabilitáronlu mientres dellos meses. Un añu más tarde, entamó la so militancia nel Partíu Socialista (PSOE), tovía na clandestinidá.

Tres la muerte de Franco, el xurista presentóse a les primeres elecciones de la Democracia col PSOE y llogró un sillón como diputáu nel Congresu, formando parte de la comisión encargada de redactar la Constitución de 1978 en representación d'esti partíu.

'PADRE' DE LA CONSTITUCIÓN

D'esta forma, Peces-Barba tornó nún de los siete 'padres' de la Constitución Española, xunto con Miguel Herrero y Rodríguez de Miñón, Gabriel Cisneros y José Pedro Pérez Llorca (UCD); Manuel Fraga Iribarne (AP), Jordi Solé Tura (PCE) y Miquel Roca (CiU).

Tres les elecciones xenerales de 1982, nes que'l PSOE llogró la mayoría absoluta, al xurista escoyéronlu presidente del Congresu con 338 votos a favor y nengún en contra. Dempués d'esta etapa, que se prollongó cuatro año, abandonó les Cortes y dedicóse a la enseñanza.

Años más tarde, Peces-Barba definió aquella lexislatura como una "auténtica revolución", na que se punxeron en marcha instituciones como'l Defensor del Pueblu, rematóse'l procesu autonómicu y "púnxose nel so sitiu a la Fuerces Armaes", según dixo en 'EL PAÍS'.

En 1989, nomáronlu presidente de la Comisión Xestora de la Universidá Carlos III de Madrid, que se punxto en marcha un añu dempués y que yá cuenta con 40 titulaciones. A partir d'ehí, ocupó'l puestu de rector y asocediólu nel 2007 l'estadista Daniel Peña.

EL SO PAPEL COMO ALTU COMISIONÁU

Nel 2004, nomáronlu altu comisionáu pa l'Atención a les Víctimes del Terrorismu, coincidiendo cola torna al poder del PSOE, anque la so función, lloñe de resultar cenciella, provocó les crítiques de l'Asociación de Víctimes del Terrorismu (AVT).

Según dixo, la so relación cola asociación resintióse dempués de la so segunda reunión con José Alcáraz, ex presidente del colectivu, que s'oponía frontalmente a les negociaciones ente'l Gobiernu y ETA p'acabar cola banda al traviés del diálogu.

"Falamos del fin de la violencia, y yo dixe qu'en nengún casu l'Estáu podía permitir que los condenaos por delitos de sangre salieren a la cai, pero en relación colos demás, díxi-yos: 'Ustedes van tener que pensar que ye lo que procede", añadió.

La conversación publicóse y foi entós cuando dellos sectores de la vida pública pidieron la so dimisión. "entendí qu'esi señor [José Alcaraz] nun yera un interlocutor posible. Y dempués dixéronme que grababa les conversaciones, un estilu poco afayadizu", precisó.

En febreru del 2006, anunció la so marcha pa dempués del branu, dempués d'encalzar l'Altu Comisionáu, orientar los "principales problemes de les víctimes" y preparar una nueva Llei de Solidaridá. "Yo nun taba pa facer una xestión ordinaria", almitió'l xurista.

Sicasí, dempués de la so marcha, el Gobiernu socialista eliminó'l cargu d'altu comisionáu y integró les sos competencies na Dirección Xeneral pa Víctimes del Terrorismu.