Rueda, o eterno dous de Feijóo que sae da sombra do 'xefe' co reto de manter a Xunta

   SANTIAGO DE COMPOSTELA, 2 May. (EUROPA PRESS) -

   Á sombra de Alberto Núñez Feijóo desde a substitución de Manuel Fraga en 2006 e despois, tras a vitoria electoral de 2009, como o seu número dous na Xunta, Alfonso Rueda Valenzuela (Pontevedra, 1968) foi proposto formalmente este luns como candidato a presidir a Xunta. Tomará posesión o 14 de maio e unha semana despois, despexado o camiño co aval do resto de presidentes provinciais, será ratificado nun congreso extraordinario en Pontevedra como líder do PPdeG.

   Rueda confesou que "nunca" quixo ser o número uno, pero tampouco oculta que está "ilusionado" por selo. Tarefas non lle faltarán na Xunta, onde debe empezar por construír un novo equipo e demostrar en que se vai a traducir "o estilo Rueda" sen dar unha 'portada' ao proxecto de Feijóo, que foi o que os galegos votaron de forma maioritaria nas urnas, pero tamén no partido.

   Asumirá as rendas do PPdeG coa aura de sinalado polo xa líder do PP estatal, que non escatimou á hora de porlle deberes: primeiro, "gañarse" o liderado interno, e despois, lograr unha quinta maioría absoluta consecutiva para manter a Xunta. É máis, advertiulle que só gañar convérteche en líder.

   Así que, polo camiño até as autonómicas de 2024 terá varios test, como o das municipais --que podería reconfigurar o poder das 'baronías' provinciais-- e as xerais, que determinarán o futuro de Feijóo. El prometeu que o seu apoio a Rueda será "inquebrantable" desde onde estea cun aviso a navegantes: vaise de Galicia, pero segue sendo o 'xefe', xa en Xénova e poida que en breve "como inquilino do casarón" da Moncloa.

   Coa colaboración prometida por Feijóo, pero tamén coas súas esixencias e un partido expectante, Rueda terá que mostrar a súa cara presidencial. Con outro hándicap: un índice de coñecemento que, segundo unha enquisa recente de 'La Voz de Galicia' non chega ao 46%. Adestrado, como bo número dous, para evitar o titular, terá que gañar presenza e contundencia na súa mensaxe para calar na opinión pública.

   Pero tamén coser calquera tipo de ferida no partido ou evitar que supuren, mentres preserva a mensaxe da "unidade" e da estabilidade, alicerces do discurso do PPdeG que sustentaron o últimas catro maiorías absolutas. Fontes da súa contorna aseguran que el é consciente de todos os seus retos, pero tamén lembran que leva 16 anos "observando" a Feijóo e que é "o único" que lle substituíu.

   "Experiencia" non lle falta, segundo subliñan membros do seu equipo consultados por Europa Press, que remarcan que "como no seu día dicíase de Fraga, ten a Administración na cabeza": por formación, periplo profesional e vida política. Máis aló, auguran que "todo o que veña", Rueda enfrontarao "con humor, traballo e normalidade". E cunha presenza crecente en redes sociais, con cada vez máis seguidores.

XUNTOS DESDE 2006

   Casado e con dúas fillas, Rueda é licenciado en Dereito pola Universidade de Santiago de Compostela (USC) e está á beira de Feijóo desde o ano 2006 cando o dos Peares fichouno para o segundo posto máis relevante da organigrama popular: o de secretario xeral.

   Rueda tiña 37 anos e tivo que tomarse unha excedencia da súa praza como secretario municipal do Concello de Cambados --dez anos despois, en 2016 e xa na Xunta, cambiouna pola de Marín--. Fora xefe de gabinete de Xesús Palmou (quen falou del a Feijóo), ademais de ocupar altos cargos no segundo nivel da organigrama da Consellería de Xustiza.

   Pero o vínculo de Rueda coa política non empezou con Feijóo, nin sequera co PPdeG, aínda que foi presidente pontevedrés de Novas Xeracións, a organización xuvenil ligada aos populares. No seu caso pódese dicir que o interese pola política herdouno por ambas as ramas genealógicas.

   É sobriño neto do galeguista Ramón de Valenzuela, pero o "ingrato" da política coñeceuno directamente, como recoñeceu en máis dunha ocasión, da man do seu pai, José Antonio Rueda Crespo, quen, como membro de Alianza Popular, foi concelleira en Silleda, vicepresidente da Deputación pontevedresa e senador.

O 'POLI MALO' DE FEIJÓO NA OPOSICIÓN

   O seu pai aconselloulle que non se metese en política con nulo éxito, aínda que si logrou que primeiro se sacase unha oposición para garantirse "unha alternativa" profesional de vida. Tamén lle recomendou actuar con precaución e fiarse de pouca xente, e seleccionada. E ten fama de desconfiado e de ser 'duro de roer'.

   Pero á marxe da súa forma de ser, este político de bo trato e enxeñoso cunhas canas e un petisco de tortilla diante, corredor de fondo, ciclista e moteiro nas súas horas libres, foi durante dez anos secretario xeral de Feijóo, un cargo pouco amable e que non lle axudou precisamente a tecer amizades internas no seo do PPdeG.

   De feito, tocoulle converterse no 'poli malo' do PPdeG entre 2006 e 2009, cando ao líder reservábanselle todas as propostas en positivo e el encargábase de dar 'paus' á oposición, personificada nas figuras do presidente entón, Emilio Pérez Touriño (PSdeG), ou do vicepresidente do bipartito, Anxo Quintana (BNG).

   O mesmo denunciaba os "luxos" do "sultán de Monte Pío" que ía a unha concentración organizada por Galicia Bilingüe contra a suposta imposición lingüística do galego, outro cabalo de batalla do Feijóo previo a 2009. E os seus rivais venlle como un dos principais muñidores dunha dura campaña que desembocou na maioría absoluta de 2009 que reabriu aos populares as portas de San Caetano.

TRAXECTORIA SEMPRE EN ASCENSO NO GOBERNO

   Após a vitoria de 2009, Feijóo mantívolle como secretario xeral do partido, aínda que se creou a figura do portavoz para lanzar as mensaxes máis agresivas. E ratificoulle como a súa man dereita na Xunta, xa que o converteu en conselleiro de Presidencia. En 2012, ascendeulle a vicepresidente.

   No partido, en 2016 deixou a Secretaría Xeral en mans do ferrolán Miguel Tellado para ocuparse de dirixir o partido en Pontevedra, situándose como un do catro 'baróns' territoriais do PP galego, un título que agora terá que ceder e que podería revalorizarse segundo o modelo de partido no que decida sustentarse. Feijóo difuminó o peso das baronías provinciais, pero ese modelo que rexeitou, dera catro maiorías absolutas previas a Fraga.

   En paralelo, Feijóo sempre mantivo a súa confianza a Rueda na Xunta. Non en balde, é o único membro do Gabinete que repetiu nos seus sucesivos gobernos, xunto a Rosa Quintana, conselleira do Mar. Pero ademais, o dos Peares coidouse de preservar o seu papel preeminente.

   Así, cando após unhas eleccións xa marcadas pola pandemia en 2020, designou a Francisco Conde como vicepresidente segundo, ademais de responsable de Economía, a el elevoulle á Vicepresidencia Primeira e entregoulle Turismo, unha área con recoñecemento social e especial visibilidade co Xacobeo, que agora podería manter como presidente.

UNHA RELACIÓN DE "CONFIANZA"

   Iso si, a pesar de que sempre han ir da man, no que se refire ao plano político --e aí seguen, porque Feijóo o colocou no Comité Executivo de Xénova, do mesmo xeito que aos outros tres presidentes provinciais galegos--, nunca faltaron os rumores que, cada certo tempo, suxiren un distanciamento entre ambos.

   Preguntado nunha entrevista con Europa Press sobre se eran amigos, Rueda defendeu que foron "compañeiros en momentos moi duros e outros máis amables". "E aí seguimos. Entre os dous hai moitísima confianza desde o punto de vista laboral. Aquí non se trata de amizade, pero ao final acabas sendo amigo das persoas nas que confías", dixo.

   A "confianza" demóstrase de novo. Pero o 'xefe' --como no seu círculo de colaboradores chaman a Feijóo-- xa lle puxo deberes.